Κριτική της παράστασης "Ερωτική Μονομαχία"

Παρακολουθήσαμε στο θέατρο Άλφα, την παράσταση Ερωτική Μονομαχία, σε σκηνοθεσία της Κερασίας Σαμαρά. Πρόκειται για μια ανάλαφρη κωμωδία των Scribe και Legouvé, πρότυπο δεξιοτεχνικής γραφής, που χαρακτηρίζεται από κομψότητα, χάρη και χιούμορ. Το κείμενο, επίσης, έχει πολλές αναφορές στα ιστορικά γεγονότα της εποχής που πραγματεύεται, την πτώση δηλαδή του Βοναπάρτη και την προσπάθεια των βασιλικών να υπερισχύσουν των «συνωμοτών». Επίσης, γίνεται έντονος λόγος για τις ταξικές διαφορές της περιόδου. Το έργο περιστρέφεται γύρω από τα τεχνάσματά του, σε μια ταραγμένη πολιτικά εποχή, ενώ στηλιτεύεται παράλληλα με χιούμορ η διαφθορά και ο φανατισμός των αντίπαλων παρατάξεων που διαδέχονται η μία την άλλη στην εξουσία.

Ένας νεαρός, όμορφος επαναστάτης γίνεται το μήλον της έριδος ανάμεσα σε δύο θελκτικές νέες γυναίκες, θεία και ανιψιά, που τον διεκδικούν. Στη Γαλλία του 1817, όπου βασιλεύει ο βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΗ’, οι οπαδοί του έκπτωτου αυτοκράτορα Ναπολέοντα, χαρακτηρίζονται συνωμότες για το παραμικρό.

Έναν τέτοιον νέο και όμορφο ευγενή, εχθρό του βασιλέα, τον Ερρίκο ντε Φλαβινιέλ (Αλέξανδρος Νταβρής), υποθάλπει στον πύργο της η δαιμόνια Κόμισσα ντ’ Οτρεβίλ (Κερασία Σαμαρά). Η ίδια, αλλά και η νεαρή χαριτωμένη ανεψιά της Λεονή (Βίκυ Μαραγκάκη), πιάνονται στα δίχτυα της γοητείας του Ερρίκου. Η Κόμισσα κάνει τα πάντα για να τον διασώσει από τα νύχια του αρχηγού της αστυνομίας Βαρώνου ντε Μονρισάρ (Μιχάλης Μαρκάτης) ο οποίος καταδιώκοντάς τον φθάνει μέχρι τον πύργο της. Η Κόμισσα συγκρούεται μαζί του και τον παρασύρει με αριστοτεχνική κομψότητα από τη μία παγίδα στην άλλη, ώσπου φυγαδεύει τον Ερρίκο κάτω απ’ τη μύτη του αρχηγού. Στο σχέδιο αυτό, βοηθά ο Γουσταύος ντε Γκρινιόν (Σαράντος Γεωγλερής), πιστός φίλος της Κόμισσας, ο οποίος μετά τις ερωτικές της υποσχέσεις, πείθεται να παραμερίσει τη φυσική του δειλία και να θέσει τη ζωή του σε κίνδυνο, προκειμένου να της φανεί χρήσιμος στη διάσωση του Ερρίκου.

Ο πενταμελής θίασος, με πρωτοπόρο τη σκηνοθέτη και πρωταγωνίστρια Κερασία Σαμαρά, προσέφερε με ζωντάνια και παλμό το γέλιο και τη διασκέδαση. Ο Σαράντος Γεωργέλης, στο ρόλο του λιπόψυχου Γουσταύου ντε Γκρινιόν μαζί με τον Μιχάλη Μαρκάτη, στο ρόλο του Βαρώνου ντε Μορτισάρ, δίνουν την κωμική πνοή στο έργο.

Σκηνοθετικά, η Κερασία Σαμαρά πόνταρε στο παιχνίδι των μεταμφιέσεων. Το σκηνικό, όπως και τα κοστούμια, είναι απόλυτα ρεαλιστικά για την εποχή που αναφέρονται. Επίσης, στο κέντρο της σκηνής παρακολουθούμε ένα τζάμι με εσωτερικό φωτισμό, στο οποίο μας προβάλλονται κάποιες εξωκειμενικές σκηνές (πρόκειται για σκηνές που αναφέρονται στο έργο, αλλά ο θεατής δεν τις βλέπει ζωντανά στην σκηνή), Επιπροσθέτως, στην παράσταση συναντάμε, εκτός από την υποκριτική και ζωντανό τραγούδι και αναφορές σε ζωγραφική και χορό. Την επιμέλεια της κίνησης των ηθοποιών έχει επιμεληθεί η ηθοποιός Βίκυ Μαραγκάκη.

Συμπερασματικά, η ερωτική μονομαχία είναι μια τρυφερή παράσταση, που προσφέρει απλόχερα το γέλιο και την ευχαρίστηση, με ζωντανό τραγούδι και χορό, και υπέροχα σκηνικά και κοστούμια.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Μετάφραση: Ιώ Μαρμαρινού
Σκηνοθεσία: Κερασία Σαμαρά
Μουσική : Τάσος Καρακατσάνης
Εικαστική Δημιουργία: Θανάσης Παναγιώτου
Κοστούμια: Κώστας Βελινόπουλος
Φωτισμοί: Γιώργος: Μπούχρας
Στίχοι Τραγουδιών: Κερασία Σαμαρά
Βοηθός Σκηνοθέτη: Τώνια Αποστόλου
Φωτογραφίες: Αγγελική – Ειρήνη Μήτση
Κατασκευή Κοστουμιών: Βεστιάριο Συρογιάννη
Συμπαραγωγή: Θεατρική εταιρεία ΘΕΣΙΣ www.thesisproduction.gr
και ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΦΑ

Γράφει η θεατρολόγος Μαριαλένα Δογγούρη
1η δημοσίευση:kallitexnes.gr

Κριτική της παράστασης "Marvin's Room"

Το Σάββατο, 23 Ιανουαρίου, στον πολυχώρο Vault, που διανύει μια πολύ παραγωγική χρονιά, παρακολουθήσαμε την εξαιρετική παράσταση «Μarvin’s Room», που παρουσιάζεται πρώτη φορά στην Ελλάδα,  ταυτόχρονα με το Globe Theatre στο Chicago (με αφορμή την επέτειο 25 χρόνων από το 1ο ανέβασμα του έργου).

Η υπόθεση του έργου βρίσκει τον 43χρονο σήμερα Χανκ να μας διηγείται την ξεχωριστή ιστορία της οικογένειάς του και τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν πίσω στο 1991, όταν εκείνος ήταν 18 χρονών και έγκλειστος σε ίδρυμα λόγω της ανάρμοστης συμπεριφοράς του. Ήταν τότε που η μητέρα του, Λι, του μίλησε για πρώτη φορά για την αδελφή της, Μπέσυ, με την οποία τα τελευταία 20 χρόνια δεν είχαν καμία επαφή και η οποία ζούσε στο πατρικό τους σπίτι στη Φλόριντα μαζί με την θεία Ρουθ και με τον κατάκοιτο πατέρα τους, δηλαδή τον παππού του Χανκ, Μάρβιν. Με αυτόν τον τρόπο ο ήρωας και ο μικρότερος αδελφός του, Τσάρλι, πληροφορήθηκαν για την άγνωστη ως τότε σε εκείνους οικογένειά τους. Αιτία για την ξαφνική αποκάλυψη ήταν το γεγονός πως η Μπέσυ έπασχε από λευχαιμία και χρειαζόταν συμβατό δότη μυελού των οστών

Μια διαλυμένη οικογένεια επανενώνεται με αφορμή την αρρώστια. Σε αυτό το έργο δεν υπάρχουν καλοί και κακοί χαρακτήρες, ούτε σωστές και λάθος επιλογές, μονάχα οι συνέπειές τους, τις οποίες οι ήρωες είναι αναγκασμένοι να δεχτούν.

Ο Δημήτρης Καρατζιάς έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα πολύ δυνατό έργο, με εκπληκτικές ερμηνείες. Η παράσταση προσφέρει στον θεατή μια σκληρή αλήθεια, η οποία όμως, ταυτόχρονα είναι και γλυκιά. Σκηνοθετικά εκμεταλλεύεται την μικρή σκηνή και την προσαρμόζει σε ότι ζητάει το κείμενο. Έτσι η σκηνή μετατρέπεται σε ιατρείο, σπίτι, ψυχιατρείο, μέχρι και στην disneyland. Και αυτό το καταφέρνει με την γρήγορη αλλαγή σκηνικών και με σκηνικά λειτουργικά που μετατρέπονται σε ότι μπορεί ο καθένας να φανταστεί. Ακόμα, στο έργο βλέπουμε μέχρι και παράλληλες σκηνές.

Η Αθηνά Τσιλύρα, στο ρόλο της Μπέσυ, μιας γυναίκας που έχει αφιερώσει την ζωή της στην φροντίδα των άλλων, είναι εξαιρετική. Συναισθηματικά μεταδίδει στον θεατή τον φόβο που βιώνει κάθε άνθρωπος μπροστά στον πόνο και στο θάνατο. Η Αλεξάνδρα Παλαιολόγου, στο ρόλο της Λι, χαρίζει μια από τις καλύτερες ερμηνείες της, ενσαρκώνοντας μια γυναίκα που πρέπει να συμφιλιωθεί τόσο με την αδερφή της και την ασθένειά της, όσο και με τον οργισμένο γιο της. Ο Δημήτρης Καρατζιάς, στο ρόλο του οργισμένου εφήβου Χανκ, εκπλήσσει, καθώς καταφέρνει απόλυτα να παρουσιάσει την επιφυλακτικότητα και την οργή του έφηβου ήρωα.

Ο Ιωσήφ Ιωσηφίδης υποδύεται τους γιατρούς στην παράσταση. Άλλοτε ανάλαφρος και αστείος, (η διάγνωση της λευχαιμίας προκαλεί γέλιο στους θεατές), και άλλοτε σοβαρός σαν ψυχίατρος του Χανκ. Ο γιατρός λοιπόν μαζί με τον ρόλο της θείας Ρούθ, προσφέρουν στο θεατή ένα γλυκόπικρο χιούμορ, που χωρίς αυτό η παράσταση θα ήταν αφόρητα βαριά. Η κυρία Γιάννα Σταυράκη ερμηνεύει τον ρόλο της θείας Ρούθ, μιας γυναίκας που πέρασε τα περισσότερα χρόνια της ζωής της με αναπηρία. Η κυρία Σταυράκη παρουσιάζει έναν χαρακτήρα που έχει μια παιδικότητα, και λόγω της ηλικίας αλλά και λόγω του χαρακτήρα της. Αποτελεί μάλιστα την πιο γλυκιά φιγούρα του έργου. Τέλος, ο Στράτος Στρατηγαρέας, στο ρόλο του μικρότερου γιού, ενός παιδιού που βιώνει όλα τα προβλήματα της οικογένειας, προβάλλει την αθωότητα που είναι τόσο σημαντική για τον χαρακτήρα.

Το «Marvin’s Room» είναι ένα εκπληκτικό έργο με εξαιρετικές, σπαραχτικές σε κάποια σημεία ερμηνείες, με καταπληκτική σκηνοθεσία που θα σας κάνει να γελάσετε και να συγκινηθείτε.


ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Μετάφραση: Μελισσάνθη Μάχουτ
Σκηνοθεσία / Δραματουργική Επεξεργασία : Δημήτρης Καρατζιάς
Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Μάνος Αντωνιάδης
1ο βιολί: Μελίνα Γαλανού
1ο τσέλο: Μαντώ Αγουρίδου
Σχεδιασμός φωτισμών: Βαγγέλης Μούντριχας
Κοστούμια : Aλέξης Φούκος
Βοηθός Ενδυματολόγου: Χάρης Άνθης
Ενδύματα ηθοποιών: Τα Ρούχα του Βασιλιά
Περούκες: Άγγελος Σαχιτζής – Περούκες
Ειδική περούκα:  Ευγενία Παπαδοπούλου
Κατασκευαστής σκηνικών: Κώστας Μπακάλης
Ιατρικός εξοπλισμός: Ιατρικό Κέντρο Αμαρουσίου
Φωτογραφίες/ Αφίσα: Γεωργία Σιέττου, Στέλιος Δανιήλ (S&G Face2Face Photography)
Trailer: Στέφανος Κοσμίδης
Βοηθός σκηνοθέτη: Βαγγέλης Λάσκαρης
Παραγωγή: VAULT

Γράφει η θεατρολόγος Μαριαλένα Δογγούρη
1η δημοσίευση:kallitexnes.gr

Κριτική της παράστασης "Ο κουρέας της Σεβίλλης"

Την Δευτέρα 25 Ιανουαρίου, βρεθήκαμε στο θέατρο Κιβωτός και  στην επίσημη πρεμιέρα της παράστασης, «Ο κουρέας της Σεβίλλης», σε κείμενο και σκηνοθεσία της μοναδικής Κάρμεν Ρουγγέρη.  Πρόκειται για μια παράσταση που τα έχει όλα, χορό, μουσική, τραγούδι και σπαρταριστές σκηνές γέλιου.

Η Κάρμεν Ρουγγέρη κάνει πάλι το θαύμα της, ενορχηστρώνοντας μια τρυφερή παράσταση, με σεβασμό στο παιδικό κοινό, όπως άλλωστε κάνει τόσα χρόνια.

Όλα ξεκίνησαν στο Πράντο, μια μικρή πόλη της Ισπανίας πολλά χρόνια πρίν, όταν η Ροζίνα, ένα χαριτωμένο κορίτσι απ’ τη Σεβίλλη είχε πάει να επισκεφθεί μια θεία της. Δεν είχε προλάβει να μπει στο σπίτι όταν ξαφνικά αντίκρισε τον κόμη Αλμαβίβα, που έτυχε να περνάει από κει. Αυτό ήταν! Μια ματιά ανάμεσα σ’ ένα αγόρι και ένα κορίτσι και η αγάπη της ιστορίας μας έχει κιόλας γεννηθεί…
Λίγες μέρες αργότερα ο Αλμαβίβα στέλνει προξενήτρα στο Γέρο-Μπάρτολο, τον κηδεμόνα της Ροζίνας, για να ζητήσει το χέρι της. Εκείνος όμως αρνείται!
Τότε ο Κόμης αποφασίζει να τη βρει μόνος του και με τη βοήθεια του Φίγκαρο, του ξακουστού κουρέα της Σεβίλλης…

Σε αυτό το έργο δεν χρειάζεται απλά να συνοδέψετε το παιδί σας, αλλά μπορείτε να πάτε και με μια φίλη ή φίλο σας, χωρίς ενοχές, καθώς η παράσταση είναι για όλες τις ηλικίες, ενώ κρατάει το ενδιαφέρον των παιδιών στο ακέραιο μέχρι το τέλος. Με παραμυθένια σκηνικά, που μετακινούνται σαν από μόνα τους πάνω στη σκηνή και φαντασμαγορικά, πολύχρωμα κουστούμια, που μεταφέρουν αυτό το τρυφερό κοινό σε άλλες εποχές. Η Χριστίνα Κουλουμπή, που ήταν υπεύθυνη για σκηνικά και κουστούμια, είναι γεγονός πως έκανε εκπληκτική δουλειά.

Η σκηνοθεσία είναι γρήγορη, με ταχύτατη αλλαγή σκηνικών, που μετατρέπουν τη σκηνή σε πλατεία, σπίτι ή κουρείο. Οι κινήσεις των ηθοποιών είναι απόλυτα μελετημένες και χορογραφημένες. Η μοναδική αφήγηση της Κάρμεν Ρουγγέρη δίνει στην παράσταση μια παραπάνω χροιά παραμυθιού. Η μουσική  και τα τραγούδια είναι καταπληκτικά, σε μια παράσταση που κρατάει τα πιο μελωδικά μέρη της όπερας και μετατρέπει τις άριες και τα φωνητικά σύνολα σε τραγούδια, δημιουργώντας μια όμορφη μουσική θεατρική εικόνα.

Όλοι οι ηθοποιοί  ήταν εξαιρετικοί και ανταπεξήλθαν πλήρως σε μια τόσο απαιτητική παράσταση, που απαιτεί και υποκριτική και χορό και τραγούδι. Ο Νίκος Σταυρακούδης, στον ρόλο του γιατρού που θέλει να παντρευτεί την προστατευόμενή του για να πάρει την προίκα της, έκλεψε την παράσταση.  Ο Αντώνης Βαρθαλίτης, στο ρόλο του ερωτευμένου νέου, χαρίζει μια πολύ γλυκιά ερμηνεία. Η Παναγιώτα Τσίτσου, η Βερόνικα Δαβάκη και η Κατερίνα Γεωργάκη, χαρίζουν εκπληκτικές ερμηνείες, γεμάτες γέλιο και τραγούδι.

Ο «Κουρέας της Σεβίλλης» είναι μια πολύ γλυκιά παράσταση, για μικρούς και μεγάλους, που θα σας μεταφέρει σε μια άλλη, μαγική εποχή, με εκπληκτικά τραγούδια και μελωδίες, ωραίες ερμηνείες και σπαρταριστές σκηνές γέλιου.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Κείμενο – Σκηνοθεσία:  Κάρμεν Ρουγγέρη
Σκηνικά-Κοστούμια: Χριστίνα Κουλουμπή
Κίνηση-χορογραφίες-φωτισμοί:  Πέτρος Γάλλιας
Διασκευή-Ενορχήστρωση:  Αμβρόσιος Βλαχόπουλος, Ρεντόνα Κόλα
Στίχοι & επιλογή μελωδιών:  Ανδρέας Κουλουμπής
Διδασκαλία Τραγουδιών:  Ανδρέας Κουλουμπής, Μίνα Δελαπόρτα
Βοηθός Σκηνοθέτη: Κατερίνα Γεωργάκη
Βοηθός Ενδυματολόγου:  Έρρικα Αλαμάνου
Υπεύθυνη Γραφείου Παραγωγής:  Κατερίνα Μπανασάκη
Artwork: Λουκάς Μελάς

Γράφει η θεατρολόγος Μαριαλένα Δογγούρη
1η δημοσίευση:kallitexnes.gr

Κριτική της παράστασης "Ισορροπιστής αεροσκαφών"

Βρεθήκαμε στην επίσημη πρεμιέρα της παράστασης «Ισορροπιστής αεροσκαφών» στο θέατρο Αθηναΐς, σε κείμενο του Θεόδωρου Θεοδωρίδη και σε σκηνοθεσία του Θοδωρή Γκόνη, ενώ τον κεντρικό ρόλο τον κατείχε ο μοναδικός Δημήτρης Πιατάς.

Πρόκειται για ένα σύγχρονο έργο που πραγματεύεται το θέμα του ρατσισμού, της διαφορετικότητας και της προσωπικής επιβεβαίωσης. Αποτελεί ένα τρυφερό κείμενο, με αυτοαναφορικά στοιχεία, που θίγει ευθέως προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας όπως τον κοινωνικό ρατσισμό.

Ο ήρωας Αλέξανδρος Ελεφάντης – όνομα και πράγμα- βρίσκει επιτέλους την κλίση του και έχει την ευκαιρία  να χρησιμοποιήσει ένα σώμα που ούτε αυτός ούτε κανείς άλλος μπορεί να αποδεχτεί, για το ευρύτερο καλό, σαν ισορροπιστής αεροσκαφών. Κυριολεκτικά, δουλειά του ήρωα είναι να κρατάει με αντίβαρο το σώμα του τα αεροπλάνα σε μια ισορροπία, για να αποφευχθεί η πτώση τους. Μάλιστα, η δουλειά του αποδεικνύεται τόσο πολύτιμη, που μέχρι και η NASA ζητάει να αξιοποιήσει τα ταλέντα του.

Σκηνοθετικά, ο Θοδωρής Γκόνης πόνταρε στο άπειρο ταλέντο του πρωταγωνιστή του. Η σκηνή χωρίζεται σε δυο επίπεδα, ενώ σαν σκηνικό υπάρχει ένα video wall που σε όλη τη διάρκεια της παράστασης δείχνει εικόνες από ελέφαντες και από αεροπλάνα.

Ο Δημήτρης Πιατάς χαρίζει μια από τις καλύτερες ερμηνείες του ισορροπώντας ανάμεσα σε μια παιδικότητα και σε μια ίσως πιο επιβεβλημένη ενήλικη συμπεριφορά. Τον βλέπουμε από την μια να παίζει με αεροπλανάκια και από την άλλη να διαπραγματεύεται επαγγελματικό συμβόλαιο με την NASA.  Είναι ασταμάτητος πάνω στη σκηνή: χορεύει από μπαλέτο μέχρι και ζεϊμπέκικο, τραγουδάει Sinatra, ενώ επιστρατεύει μέχρι και selfie stick, χαρίζοντας απλόχερα το γέλιο.  Μαζί του στη σκηνή βλέπουμε και τον Αλέξανδρο Τούντα, ο οποίος ερμηνεύει πολλούς ρόλους, όσους σημάδεψαν την ζωή του ήρωα. Η χημεία του με τον Πιατά ήταν χειροπιαστή και αυτό το σκηνικό τους «πάντρεμα» είχε ως αποτέλεσμα η αίθουσα να σείεται από τα γέλια των θεατών.

Ο «Ισορροπιστής αεροσκαφών» αποτελεί  ένα μικρό ύμνο για τη δύναμη των ελαττωμάτων μας που μας κάνουν διαφορετικούς. Γιατί ο ρατσισμός στοχεύει πάντα στο διαφορετικό όποιο και αν είναι αυτό. Και βέβαια ο Δημήτρης  Πιατάς εδώ, δεν το ισορροπεί το σκάφος, …το απογειώνει.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Κείμενο: Θόδωρος Θεοδωρίδης
Σκηνοθεσία: Θοδωρής Γκόνης
Σκηνικά-Κοστούμια: Ελένη Στρούλια
Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας
Βοηθός σκηνοθέτη: Ανδρέας Ανδρέου

Ερμηνεύει ο Δημήτρης Πιατάς

Συμμετέχουν ο Αλέξανδρος Τούντας και ο Ανδρέας Ανδρέου

Παραγωγή
ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΚΟΙΝΩΦΕΛΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΚΑΒΑΛΑΣ
ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας

Συμπαραγωγή
TEXNIS Οργάνωση Θεάματος

Γράφει η θεατρολόγος Μαριαλένα Δογγούρη
1η δημοσίευση:kallitexnes.gr

Κριτική της παράστασης "Cavewoman"

Tην Τρίτη 16 Φεβρουαρίου, βρεθήκαμε στην πρεμιέρα της παράστασης Cavewoman στο θέατρο Coronet στο Παγκράτι. Το Cavewoman είναι μια ξεκαρδιστική κωμωδία, που απευθύνεται και σε άντρες και σε γυναίκες, και ως θέμα της έχει τη σχέση άντρα –  γυναίκας, και πως αυτή έχει εξελιχτεί στους αιώνες.

Μια γυναίκα σε νευρική κρίση μια μέρα πριν τον γάμο της. Οι θεατές είναι οι καλεσμένοι σε αυτό το γάμο, που από λάθος του γαμπρού, φτάνουν μια μέρα νωρίτερα.

Η παράσταση ξεκινάει με ένα video στο οποίο δίνεται διαφορετική εκδοχή για την γέννηση των πρωτόπλαστων. Έτσι, στην εκδοχή της Cavewoman ο Αδάμ γεννιέται από τον τρίτο μαστό της Εύας, και με αυτή την γέννηση του άντρα, ήρθε και η καταστροφή του κόσμου.

Πρόκειται για μια καθαρά διαδραστική παράσταση. Το κοινό συμμετέχει σε όλη την παράσταση, απαντάει σε ερωτήσεις της νύφης, την βοηθάει να ντυθεί, μέχρι και που ανεβαίνει στη σκηνή για μια γρήγορη γυμναστική. Η σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Κυριακού είναι βασισμένη στη διαδραστικότητα αυτή και φυσικά στην ηθοποιό Δήμητρα Παπαδήμα, της οποίας οι κινήσεις είναι απόλυτα μελετημένες. Τα σκηνικά αντικείμενα αποκτούν διάφορες σημασίες, έτσι ένα σεντόνι μετατρέπεται σε πέπλο και ένα παπούτσι σε ανθοδέσμη. Το σκηνικό είναι πολύ απλό, ένα σύγχρονο σαλόνι με δύο καρέκλες και δυο βιβλιοθήκες.

Η Δήμητρα Παπαδήμα είναι καταπληκτική σε αυτόν τον ανατρεπτικό, ξεκαρδιστικό μονόλογο. Είναι απόλυτα πληθωρική πάνω στη σκηνή και την κατακτά όλη. Κάνει τα πάντα πάνω στη σκηνή, και την γυναίκα και τον άντρα, κάνει γυμναστική, ντύνεται, μέχρι και σπαγκάτο κάνει.

Το Cavewoman είναι μια σύγχρονη κωμωδία για την γυναικεία ψυχολογία, απάντηση στον δημοφιλή Caveman, που θέτει διάφορα ερωτήματα, όπως για παράδειγμα αν άλλαξαν οι ρόλοι και αν η γυναίκα έχει καταντήσει κυνηγός και ο άντρας συλλέκτης. Πρόκειται για μια ξεκαρδιστική παράσταση που θα σας κάνει να κλάψετε από τα γέλια.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
 Μετάφραση – σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Κυριακού
Σκηνικά – κοστούμια: Κώστας Βελινόπουλος
Βίντεο παράστασης: Κώστας Κιμούλης
Ακούγονται οι ηθοποιοί: Τζέσυ Παπουτσή, Γιάννης Μποσταντζόγλου
Θέατρο Coronet, Mogul Theater


Γράφει η θεατρολόγος Μαριαλένα Δογγούρη
1η δημοσίευση:kallitexnes.gr

Κριτική της παράστασης "Το ημερόλογιο ενός τρελλού"

Την Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου, βρεθήκαμε στην πρεμιέρα της παράστασης «Το ημερολόγιο ενός τρελλού» του Νικολάι Γκογκόλ, στο θέατρο Eliart, που έχει φέτος μια πολύ παραγωγική χρονιά.

Τα διηγήματα του Γκογκόλ τα χαρακτηρίζει η απλότητα του μύθου, η ακέραια αλήθεια της ζωής, η πρωτοτυπία τους και το κωμικό στοιχείο που τα εμψυχώνει, στοιχείο που πάντα το νικάει ένα βαθύ αίσθημα λύπης και απελπισίας.

Οι πιο βαθιές και ενδόμυχες σκέψεις ενός ανθρώπου ζωντανεύουν πάνω στη σκηνή με τρόπο συγκλονιστικό. Ένας ήρωας ευγενικής καταγωγής που είναι εγκλωβισμένος σε μια συμβατική ζωή δημόσιου υπαλλήλου, που δεν τον καλύπτει. Ένας άνθρωπος που θέλει περισσότερα από την ζωή του, και βρίσκει διέξοδο σε μια φαντασίωση που τον οδηγεί στην σωματική και πνευματική τιμωρία. Ο ρόλος αυτός αποπνέει μια γλυκάδα, τρυφερότητα, αθωότητα, παιδικότητα. Είναι ένας χαριτωμένος, πομπώδης χαρακτήρας.

Το σκηνικό είναι αφαιρετικό καθώς αποτελείται από σκισμένα άσπρα σεντόνια που κρέμονται, μια σκισμένη πολυθρόνα στο κέντρο της σκηνής και αριστερά και δεξιά από εφημερίδες. Τα ρούχα του ήρωα παραπέμπουν σε κλοσάρ, σε άστεγο, καθώς είναι μαύρα με τρύπες και στη συνέχεια άσπρα με τρύπες. Η σκηνοθεσία των Δημήτρη Γιώτη και  Αλέξανδρου Κλημόπουλου, όπως σε κάθε μονόλογο είναι εστιασμένη πάνω στον πρωταγωνιστή. Κάθε φορά που αλλάζει η ημερομηνία στο ημερολόγιο γίνεται μια μικρή παύση με μουσική, ενώ κλείνουν τα φώτα τόσο ώστε να δώσουν στον ηθοποιό χρόνο να αλλάξει θέση και στον θεατή χρόνο να αποσυμφορηθεί, να ξεκουραστεί, να αποστασιοποιηθεί.

Τα φώτα έχουν σημαντικό ενδιαφέρον στην παράσταση καθώς αντανακλούν και τονίζουν την ψυχολογία του ήρωα. Έτσι η εναλλαγή του κόκκινου χρώματος με το μπλε συμβολίζουν την νοητική κατάσταση του ήρωα, την κόλαση και τον παράδεισο μέσα του, τις λογικές σκέψεις από της μη λογικές.

Η ερμηνεία του Δημήτρη Γιώτη ήταν συγκλονιστική. Κατάφερε με απόλυτη επιτυχία να κοινωνήσει την ψυχική κατάσταση του ήρωα, με απόλυτο σεβασμό και καθαρότητα Σε όλη τη διάρκεια της παράστασης είχε γίνει ένα με τον χαρακτήρα, καθηλώνοντας πραγματικά όλους τους θεατές. Στον ρόλο χάρισε την παιδικότητα και αθωότητα που το κείμενο απαιτούσε.

Το «Ημερολόγιο ενός τρελλού» είναι ένα μεγαλοφυές έργο, που προσφέρει αλήθειες για την ζωή και την κοινωνία και για αυτόν ακριβώς τον λόγο παραμένει επίκαιρο μέχρι και σήμερα. Μια καταπληκτική παράσταση με την καθηλωτική ερμηνεία του Δημήτρη Γιώτη που δεν πρέπει να χάσετε.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Απόδοση – διασκευή: Δημήτρης Γιώτης

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Γιώτης, Αλέξανδρος Κλημόπουλος

Σκηνικά: Δέσποινα Βολίδη

Κοστούμια: Celebrity Skin

Φωτισμοί: Θανάσης Ρουμελιώτης

Μουσική επιμέλεια: Αλέξανδρος Κλημόπουλος

Φωτογραφίες: Δημήτρης Ευλαμπίδης

Art work: Γεράσιμος Αμπάτης

Γράφει η θεατρολόγος Μαριαλένα Δογγούρη

1η δημοσίευση:kallitexnes.gr

Κριτική της παράστασης "Κίρκη"

Το Σάββατο 12 Μαρτίου, βρεθήκαμε στο θέατρο Μπιπ και στην πρεμιέρα της παράστασης "Κίρκη" του Ανδρέα Φλουράκη.

Πρόκειται για ένα έργο ατμοσφαιρικό, με ρεαλιστικούς διαλόγους και συμβολισμούς.  Η Γυναίκα ζει μόνη σε ένα έρημο νησί γεμάτο άγρια σκυλιά, κάνει τελετές και διαθέτει τα κατάλληλα υπνωτικά για την αϋπνία.  Ο Άντρας έχει μαζί του ένα φορητό πικάπ, βλέπει ενοχλητικά όνειρα και είναι παντρεμένος με μια γυναίκα που τον περιμένει κρατώντας τα μαλλιά της στο ίδιο μήκος για εκείνον.

Το σκηνικό που επιμελήθηκε η  Μυρτώ Κοσμοπούλου, συνηγορούσε απόλυτα στο ονειρικό, μυσταγωγικό περιβάλλον που το σενάριο απαιτούσε. Ζελατίνες κάλυπταν την μια πλευρά της σκηνής, σημάδι της παλαιότητας του σπιτιού. Τα σκηνικά αντικείμενα ελάχιστα: μια γυάλα με νερό, ένα κόκκινο πανωφόρι και ένα φορητό πικάπ. Επιπροσθέτως, ο απόκοσμος μπλε φωτισμός, σε συνδυασμό με ήχους θάλασσας και άγριων σκυλιών, ταξιδεύουν τον θεατή σε έναν κόσμο μακρινό από τον δικό μας, και ενισχύουν την ψευδαίσθηση.

Η σκηνοθεσία της Χριστίνας Χριστοφή, επικεντρώθηκε στο ζευγάρι, και στο παιχνίδι των ηθοποιών πάνω στην σκηνή. Η ένταση αυξομειώνεται στο έργο, πότε είναι πολύ έντονη και πότε χαλαρώνει με χιουμοριστικές ατάκες. Η στάση και το στήσιμο των ηθοποιών επί σκηνής, απόλυτα μελετημένη, υπογράμμιζε αυτές τις εντάσεις του κειμένου.

Η Σεραφίτα Γρηγοριάδου, στον ρόλο της Γυναίκας, της μάγισσας, προσφέρει το μυστήριο και την απόσταση που είναι τόσο αναγκαία στον χαρακτήρα. Με τα μακριά, από άλλη εποχή, ρούχα της, το τελετουργικό που κάνει με το νερό, προσφέρει στον χαρακτήρα το μυστήριο που απαιτεί. Ακροβατεί ανάμεσα σε ένα απόκοσμο πλάσμα και σε ένα μικρό κοριτσάκι που βάφει τα νύχια του άντρα.

Ο Κωσταντής Μιζάρας, στον ρόλο του Άντρα, προσφέρει στην παράσταση τον ρεαλισμό. Με αναφορές στον μυθικό Οδυσσέα, ακροβατεί στο παρόν και στο παρελθόν. Επίσης ρόλος με αρκετά παιδικά στοιχεία, καθώς φοβάται (;) τα σκυλιά και δεν του αρέσει η βροχή. 

Ένας άντρας που επιλέγει να βρεθεί στην ανάγκη μιας γυναίκας και το αντίθετο. Μια σχέση που πνέει τα λοίσθια και προσπαθεί να κρατηθεί από τις αναμνήσεις της. Μια μυθική παραβολή που παραμένει σύγχρονη ως σήμερα. Μια ατμοσφαιρική παράσταση που θα σας κρατήσει. 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
 Θεατρικό έργο: Ανδρέας Φλουράκης
Σκηνοθεσία: Χριστίνα Χριστοφή

ΓΥΝΑΙΚΑ: Σεραφίτα Γρηγοριάδου
ΑΝΤΡΑΣ: Κωσταντής Μιζάρας

Σκηνικά/Ρούχα: Μυρτώ Κοσμοπούλου
Φωτισμοί/Εικαστική επιμέλεια: ΝΟΜΑΔΑ
Φωτογραφίες: Βίκυ Ψυχογιού
Επικοινωνία/Δημόσιες Σχέσεις: Μαριάννα Αναστασοπούλου

Γράφει η θεατρολόγος Μαριαλένα Δογγουρη